پ. مارس 28th, 2024

الگوي رفتاري خشونت پسران در مقابل دختران| مائده امین الرعایا | روانشناسی

پرخاشگری

الگوي رفتاري خشونت پسران در مقابل دختران   

 آیا پسرها از دخترها پرخاشگرترند؟

در ادامه مقالات قبلی مرتبط با پرخاشگری، یک سوال مطرح از سوی والدین، این است که منظـور از پرخاشـگري چیست؟

اگر پرخاشگري را به عنوان حمله کلامی یـا جـسمانی بـه شـخص دیگـری در نظـر بگیریـد، مطالعات پژوهشی حاکی از این هستند که پسرها از دخترها پرخاشـگرترند.

بـا وجـود ایـن، اگـر شـما پرخاشگري ارتباطی را در این تعریف بگنجانید (رفتارهایی مانند طرد افـراد از گـروه و گفـتن مطالـب زشت در مورد آن ها)، آن وقت تفاوت بین دخترها و پسرها کمتر به نظـر مـی رسـد.

متأسـفانه، اکثـرپژوهش هاي انجام شده در مورد پرخاشگري، صرفاً روي پرخاشگري کلامی و جـسمانی متمرکـز بـوده اند.

بنابراین، ما در مورد شیوه هایی که پرخاشگري ارتباطی در خـلال دوران کـودکی بـروز مـی کنـد، اطلاعات کمی داریم.

بروز پرخاشگری در خانواده ها:

پژوهش دان (1993) در مورد گروه هاي خواهر و برادر همچنین حـاکی از ایـن است که تفاوت جنسی در رفتار پرخاشگرانه کمتر به چشم می خورد. پژوهش او نشان داد که دخترهـاو پسرها سطوح نسبتاً بالایی از پرخاشگري جسمانی را نسبت به خـواهر و برادرهـاي خـود نـشان مـیدهند.

 

نقش تفاوت هاي جنسی در پرخاشگري:

تفاوت هاي جنسی در زمینه پرخاشگري، در دوران کودکی معمولاً در سالهاي پیش دبستانی بـروز مـیکند.

اگرچه تعداد کمی از محققان در طی دوره نوزایی هیچ گونه تفاوت جنسی خاصی در پرخاشـگري گزارش نکرده اند، اما این وضعیت معمولاً در حول و حوش سه سالگی تغییر می کند.

در شرایط طبیعی خاص( مانند پرورشگاه و آمادگی) مشاهده شده است که پسرها در درگیـري هـاي جسمانی و کلامی بیشتري حضور دارند و در کاربرد پرخاشـگري نیرومنـدتر هـستند. دلایـل احتمـالی خاصی براي این تفاوت ها وجود دارد.

  • اولاً، تعدادي از مطالعات حـاکی از ایـن هـستند کـه پـسرها پـرتلاش تر از دخترها هستند.  این امر ممکن اسـت آن هـا را بـه سـوي درگیری هـاي بیـشتر بـه هنگـام تصاحب اشیاء سوق دهد. یک مثال متداول قاپیدن تکانشی یـک اسـباب بـازي جـذاب از دسـت دادنکودکان دیگر است. این وضعیت کودکان دیگر را عصبانی یا ناراحـت مـی کنـد و در نتیجـه درگیری هـاافزایش می یابد. بنابراین، تکانشگري ممکن است پسرها را به سوي موقعیـت هـایی کـه بـالقوه تنـشزاهستند، سوق دهد.
  • ثانیاً، تفاوت هایی جنسی در پرخاشگري ممکـن اسـت تحـت تـأثیر توانـایی هـاي بیشتر دخترها در استفاده از جر و بحث قـرار گیـرد. و همـین امـر از درگیـري هـاي افـزایش دهنـدة پرخاشگري جلوگیري می کند. این تفاوت ها ممکن است تا حـدي تحـت تـأثیر تفـاوت هـاي زیـست شناختی و انتظارات اجتماعی در مورد میزان پرخاشگري دخترها و پسرها قرار گیرد.

 

پرخاشگری

برداشت های والدین در ارتباط با پرخاشگری کودکان:

این انتظارات اجتماعی متفاوت به خوبی توسط یافته هاي پژوهشی توصیف شـده اسـت. و بیـانگر ایـن هستند که بزرگترها عصبانیت را به طور بالقوه مبهمی تفسیر میکنند. پاسخ هاي پرخاشـگرانه متفـاوت بستگی به این دارد که بزرگترها یک دختر را ارزیابی میکنند یا یک پسر را.

بـراي مثـال، هنگـامی کـه بزرگترها واکنش یک دختر را تماشا میکنند ممکن است برچسب پرخاشگري به آن بزنند، اما هنگـامیکه رفتار یک پسر را تماشا می کنند ممکن است از برچـسب”جـسور” اسـتفاده کننـد.

 

ارتباط والدین و فرزندان در بروز پرخاشگری:

پـژوهش هـاهمچنین حاکی از این هستند که تفاوت هاي جنسی در شیوه برخورد پسرها بـا والـدین (بـه ویـژه بـاپدران) تأثیر می گذارد. پدرها معمولاً بیشتر در بازي های جـسمانی تـوأم بـا شـور و شـوق پـسرها درمقایسه با دخترها شرکت می کنند. و بدین ترتیب پسرها در این نوع فعالیت ها اجتماعی تر هستند.

 

نقش فرهنگ در بروز پرخاشگری:

یافته های پژوهشی بیان می کند که ما در فرهنگمان، نسبت بـه سـطوح بالای رفتـار پرخاشـگرانه پسرها در مقایسه با دخترها صبورتریم. این تفاوت به طور بالقوه دارای معانی ضمنی بـا اهمیتـی بـراي رشد کودکان است. چرا که ممکن است پسرها کمتر از دخترها پیامدهاي منفی اعمـال پرخاشـگرانه راتجربه کند و یا انتظار داشته باشند.

 

  • نویسنده: مائده امین الرعایا
  • برگرفته از کتاب: اختلال رفتاری | نیما نیک نژاد

 

Related Post

دیدگاهتان را بنویسید